بهار، پیام آور تعادل است و اینکه در سایه تعادل، زندگی زیبا می شود. یعنی بهار اوزان شب و روز است که زیبایی و اهمیت عدالت را در نظام طبیعت به نمایش می گذارد.
بهار، فصل حکمت الهی است اینکه چشمه مهر ایزد همواره به سوی آدمیان و همه موجودات، سرازیراست و ما اگر او و نشانه هایش را فراموش کنیم، او هرگز ما را فراموش نمی کند و با دگرگونی فصل ها نیز به جلوه گری قدرت بی پایانش می پردازد تا شاید دلی به یاد او افتد و به شوق او بتپد و بر اثر تماشای جلوه هایش، اشک شوق از چشمی جاری شود.
در واقع جهان هستی، کمال وجمال پروردگار را به تماشا می گزارد و همه ساله برای بشریاد می دهد که زنده شدن پس از مرگ حقیقت بوده که از توانایی خالق این جهان است.
به دید حافظ:
مراد دل ز تماشای باغ عالم چیست؟
به دست مردم چشم، از رخ تو گل چیدن
زیرا بهار یکی از باشکوه ترین جلوه های خدا در جهان هستی است و می توان با تماشای آن، نقبی به عالم معنا زد و راهی به سوی خدا یافت و جمال پروردگار را به تماشا نشست.
