ما امروزه خانه های بزرگتر اما خانواده های کوچکتر داریم

راحتی بیشتر اما زمان کمتر.

مدارک تحصیلی بالاتر اما درک عمومی پایین تر

آگاهی بیشتر اما قدرت تشخیص کمتر داریم.

 متخصصان بیشتر اما مشکلات نیز بیشتر

داروهای بیشتر اما سلامتی کمتر ,

بدون ملاحظه ایام را می­گذرانیم، خیلی کم می­خندیم، خیلی تند رانندگی می­کنیم

خیلی زود عصبانی می­شویم، تا دیروقت بیدار می­مانیم، خیلی خسته از خواب برمی­خیزیم

خیلی کم مطالعه می­کنیم، اغلب اوقات تلویزیون نگاه می­کنیم و خیلی بندرت دعا می­کنیم ,

چندین برابر مایملک داریم اما ارزش هایمان کمتر شده است.
خیلی زیاد صحبت می­کنیم، به اندازه کافی دوست نمی­داریم و خیلی زیاد دروغ می­گوییم ,

زندگی ساختن را خوب یاد گرفته ایم اما نه زندگی کردن را،
تنها به زندگی سالهای عمر را افزوده ایم و نه زندگی را به سالهای عمرمان ,

ما ساختمانهای بلندتر داریم اما طبع کوتاه تر

بزرگراه های پهن تر اما دیدگاه های باریکتر ,

بیشتر خرج می­کنیم اما کمتر داریم

بیشتر خرید می­کنیم اما کمتر لذت می­بریم .

ما تا ماه رفته و برگشته ایم
اما قادر نیستیم برای ملاقات همسایه جدیدمان از یک سوی خیابان به آن سو برویم ,

بیشتر می­نویسیم اما کمتر یاد می­گیریم، بیشتر برنامه می­ریزیم اما کمتر به انجام می­رسانیم .

عجله کردن را آموخته ایم و نه صبر کردن

درآمدهای بالاتری داریم اما اصول اخلاقی پایین تر.

کامپیوترهای بیشتری می­سازیم تا اطلاعات بیشتری نگهداری کنیم، تا رونوشت های بیشتری تولید کنیم، اما ارتباطات کمتری داریم. ما کمیت بیشتر اما کیفیت کمتری داریم .

فرصت بیشتر اما تفریح کمتر، تنوع غذای بیشتر اما تغذیه ناسالم تر،
درآمد بیشتر اما طلاق بیشتر، منازل رویایی اما خانواده های از هم پاشیده .

بدین دلیل است که پیشنهاد می­کنم از امروز شما هیچ چیز را برای موقعیت های خاص نگذارید،

زیرا هر روز زندگی یک موقعیت خاص است

در جستجوی دانش باشید، بیشتر بخوانید .

در ایوان بنشینید و منظره را تحسین کنید بدون آنکه توجهی به نیازهایتان داشته باشید .

زمان بیشتری را با خانواده و دوستانتان بگذرانید.
 

عباراتی مانند “یکی از این روزها” و “روزی” را از فرهنگ لغت خود خارج کنید
بیایید نامه ای را که قصد داشتیم “یکی از این روزها” بنویسیم همین امروز بنویسیم

هر روز، هر ساعت و هر دقیقه خاص است

و شما نمی­دانید که شاید آن می­تواند آخرین لحظه باشد....