ویروس آنفلوآنزا

تاریخچه بیماری

در قرن بیستم ویروس آنفلوآنزا در سال ۱۹۱۸ شیوع پیدا کرد و تا امروز آمار مرگ و میر یک سیر نزولی را طی کرده‌است. به این صورت که در آغاز فعالیت این ویروس مرگ‌های دسته جمعی حتی ۴۰ میلیون نفر در یکسال گزارش شده‌است اما به مرور کاهش یافت. امروزه گونه‌های جدیدتر این ویروس مانند آنفلوآنزای پرندگان یا آنفلوآنزای خوکی نیز ظهور کرده‌اند.

افرادی که در معرض انفلوانزا هستند

بیماری‌هایی چون قلبی، ریوی، کلیوی، دیابت، آسم، بارداری و کهنسالی امکان مبتلا شدن افراد به انفلو انزا را افزایش می‌دهند . همچنین کودکان به علت سیستم دفاعی ضعیف بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند. چون این بیماری واگیر دار است در مکان‌های عمومی امکان انتقال این بیماری زیاد می‌باشد .

علائم بیماری

تب و لرز، سردرد، دردهای عضلانی از جمله کمردرد، خستگی، سرفه (که ممکن است با خلط همراه باشد.)، گلودرد، خشونت صدا، استفراغ. گلودرد خارش بدن کوفتگی از علایم شایع بیماری هستند. آنفلوانزا در تمام سنین به غیر از دوران شیرخوارگی دیده می‌شود. شیوع ناگهانی انواع مختلف آنفلوانزا تقریباً هر زمستان رخ می‌دهد و شدت آنها متفاوت است. همچنین کسانی که قبلا دچار این بیماری نشده اند امکان بروز این بیماری دربدن انان بیشتراست..***

انتقال بیماری

 ترشحات حلق و بيني بيماران، مخزن عفونت است و سرفه و عطسه باعث انتقال بيماری مي شود..سرفه همچنین هزاران ذره ریز بزاق را به بیرون می‌راند. حدود 3000 ذره بزاق در هر یک سرفه به بیرون رانده می‌شود، و برخی از آنها با سرعت 90 کیلومتر درساعت از دهان خارج می‌شوند.

عطسه از لحاظ بیرون ریختن ذرات بزاق بدتر از سرفه است.

عطسه در پشت گلو شروع می‌شود، و تعداد ذرات بزاقی که بیرون می‌ریزد، بسیار بیشتر است، حدود 40000 ذره- که برخی از آنها با سرعت‌هایی بیش از 370 کیلومتر در ساعت به بیرون می‌پرند. اکثریت عمده این ذرات اندازه‌ای کمتر از 100 میکرون (یک دهم میلی‌متر) – قطر یک تاری موی انسان- دارند. بسیاری از آنها به قدری ریز هستند که با چشم عادی دیده نمی‌شوند.

این ذرات بسته به اندازه‌ای که دارند، سرنوشت‌های متفاوتی پیدا می‌کنند.

اغلب ذرات بزرگتر و سنگین‌تر تحت تاثیر جاذبه روی زمین می‌افتند. ذرات کوچکتر و سبک‌تر (آنهایی که اندازه‌شان 5 میکرون یا کمتر است) کمتر تحت تاثیر جاذبه قرار می‌گیرند و پس بیرون رانده شدن با سرفه و پراکنده شدن با جریان هوای هوای اتاق، ممکن است تقریبا برای همیشه در هوا شناور بمانند.

حرکاتی که در اتاق انجام می‌شود، ممکن است باعث شود،‌ ذرات سنگین‌تر که روی کف اتاق یا سطوح دیگر نشسته‌اند، دوباره وارد هوا شوند. باز کردن یک در می‌تواند به شدت جریان هوای اتاق را به هم بزند و ذرات بزاق حاوی ویروس نشسته بر روی زمین را از جای خود بلند و وارد هوا کند. حتی راه‌ رفتن در یک اتاق ممکن است ذرات بزاق را در مسیر حرکت شخص به هوا بلند کند.

اگر شخصی بیمار باشد، ذراتی که با یک سرفه واحد از دهان او خارج می‌شود، ممکن است حاوی بیش از دویست میلیون ویروس باشد. این تعداد در طول عفونت در حالیکه دستگاه ایمنی فرد در حال پاک کردن عفونت است، ممکن است خیلی متغیر باشد.

عموما در یک فرد بیمار در اغلب عفونت‌ها در هنگامی اولین علائم ظاهر می شود، بیماری بیش از هر وقتی مسری است و در ادامه با مقابله‌ای که دستگاه ایمنی انجام می‌دهد، میزان سرایت بیماری کاهش می‌یابد.

         ویروس‌های موجود در هوا چگونه شما آلوده می‌کنند؟         

هنگامی که ویروس‌ها درون ذرات ریز بزاق وارد هوا می‌شوند، می‌توانند ساعت‌ها زنده بمانند. حتی اگر این ذرات روی سطحی بنشینند، ویروس‌ها می‌توانند زنده بمانند و با دیگر به هوا وارد شدند، هنوز بیماری منتشر کنند. اگر ذره بزاق روی یک برگ کاغذ بنشیند، ویروس‌های درون آن می‌توانند برای ساعت‌ها زنده بمانند. اگر این ذره روی یک سطح فلزی یا پلاستیکی قرار بگیرد، ویروس‌ها می‌توانند برای روزها زنده بمانند.

هنگامی که این ذرات آلوده استنشاق می‌شوند، در پشت گلو جایگزین می‌شوند و ویروس‌ها موجود در آنها سعی می‌کنند تا به سلول‌های پوششی این منطقه وارد شوند و شروع به تکثیر کنند. ویروس در این وضعیت ممکن است به عفونت منجر شود یا نشود. دفاع‌های طبیعی بدن برای از بین‌بردن عفونت‌ها طراحی شده‌اند، و اینکه فردی بیمار می‌شود یا نه، بستگی به این دارد که چه تعداد ویروس را استتشاق کرده باشد و نیز اینکه دستگاه ایمنی فرد پیش از این با این ویروس برخورد داشته است یا نه.

هنگامی که افراد بیمار می‌شوند، بدن سعی می‌کند با تولید خلط به پاک کردن عفونت کمک کند. مقداری از این خلط‌ها بلعیده می‌شوند، و یروس را به معده می‌رسانند، و در آنجا اگر مخاط معده در نتیجه اسید معده آسیب دیده باشد، ویروس می‌تواند به بدن داخل شود.

برخی از ویروس‌ها در گلو باقی می‌مانند و هنگام سرفه به بیرون پرتاب می‌شوند، این سرفه این خلط (و ویروس‌های تکثیرشده جدید درون آن)‌ را به بیرون بدن پرتاب می‌کند، و کل این فرآیند را از اول آغاز می‌شود.

Livescience

عوارض بیماری

هرچند دورهٔ معمولی بیماری ۳ تا ۴ روز است اما چون در جریان آنفلوآنزا میکروب‌های دیگری به بدن حمله می‌کنند ازاینرو سبب پیدایش عفونت‌های ثانوی به خصوص در دستگاه تنفس هم می‌گردند و این بدان معنا است که آنفلوآنزا مقاومت بدن را کم کرده و آن را برای دچار شدن به بیماری‌های دیگر آماده می‌سازد. به کار بردن ماسک، گندزدایی هوای اتاق بیماران و جدا کردن سریع مبتلایان از افراد سالم تا حدی مانع شیوع آنفلوآنزا می‌شود.

در عكس فوق حمله عامل بيماري زا به مژك‌هاي ريه يك انسان را مي‌بينيم.

ويروس‌هاي آنفلوانزا به رنگ قهوه‌اي و مژك‌هاي مجاري هوا در ريه به رنگ آبي هستند.

چطور سرماخوردگی را از آنفلوآنزا تشخیص دهیم؟                   
اگر عطسه یا سرفه می‌کنید، و تب دارید، آیا می‌دانید چطور تشخیص دهید که سرما خورده‌‌اید یا آنفلوآنزا دارید؟

آکادمی پزشکان خانواده آمریکا این فهرست را از علائم سرماخوردگی و چگونگی افتراق آن از علائم آنفلوآنزا را ارائه می‌دهد:

• به طور کلی، علائم سرماخوردگی خفیف‌‌تر هستند و به تدریج بروز می‌کنند، در حالیکه علائم آنفلوآنزا معمولا به صورت ناگهانی ظاهر می‌شوند.
• اگر تب شما به بالاتر از 38.8 درجه سانتی‌گراد نمی‌رسد، احتمالا سرماخورده‌اید. آنفلوآنزا معمولا باعث ایجاد تب‌های بالاتر از این حد می‌شود.
• اگر علائمی مانند گرفتگی یا آبریزش بینی دارید، عطسه یا سرفه می‌کنید،‌ آبریزش از چشم یا گلودرد دارید، احتمالا سرماخورده‌اید.
• علائم آنفلوآنزا اغلب شامل تهوع، لرز، تعریق، استفراغ، درد عضلات، و بی‌اشتهایی است.